piątek, 2 czerwca 2017, 08:15 przez Krawat
CHRONOLOGIA OKRESÓW HISTORYCZNYCH
OKRES PREHISTORYCZNY
c. 10000 BR plemiona elfów jednoczą się w Imperium Lyoss we wschodnim Immoren
c. 8500-8200 BR Waśń Wieków pośród krasnoludów, założenie Ghord
c. 7500 BR Ustanowienie Rhul, zarządzanego przez Kamiennych Panów i Sąd Stu Domów
c. 6500-6000 BR Kanon Prawdziwego Prawa znaleziony w Ichtier, Cinot na czele pierwszej cywilizacji menickiej
c. 4250 BR rozpoczęcie budowy Mostu Światów w Lyoss
c. 4000 BR Kataklizm po wybuchu Mostu Światów, Ichtier opuszczony
c. 3900 BR ustanowienie Ios przez uciekinierów z Lyoss z hallytyrem na czele
OKRES WARLORDÓW
c. 3500 BR założenie Morrgh
c. 2800 BR Valent Thrace zakłada Calacię
c. 2200 BR Król-Kapłan Golivant prowadzi Molgurów z Wyrmwall
c. 2170 BR Król-Kapłan Khardovic zakłada Khard
c. 2050 BR Calacia staję się Caspią
OKRES TYSIĄCA MIAST
1930 -1894 BR Żywoty Bliżniąt, Morrow i Thamara, którzy stają się istotami boskimi
1850-1612 BR założenie Midar i Thurii
1500-1421 BR Morrdh rozpada się i powstaje Imperium Khadoru
1370-1073 BR Tordor i Rynyr założone
c. 1000 Toruk znika z kontynentu za sprawą swojego smoczego pomiotu; założenie Cryxu
840 BR Boski Dwór opuszcza Ios i wraca do Veld
OKRES OKUPACJI PRZEZ ORGOTÓW
C. 600 BR orgockie czarne statki przypływają do zachodniego Immoren i rozpoczynają podbój
433 BR Orgot zdobywa całkowitą władzę nad ludzkimi królestwami w zachodnim Immoren
c. 150 BR Thamar przekazuje ludzkości Dar Magii
c. 140 BR „Rozdarcie” (Rivening) doprowadza większość kapłanów z Ios do szaleństwa
137-67 BR początki ludzkiej magii; Sebastian Kerwin przystepuje do Kręgu Przysiąg (Circle of the Oath)
34 BR Scyrah powraca do Shyrr bez innych bogów
1 AR Bractwo Żelaza (Iron Fellowship) wznieca Rebelię przeciwko Orgotom
26 AR wynalezienie broni palnej przez Zakon Złotego Tygla (Order of the Golden Crucible)
86-160 Ar Leryn, Rorschik i Korsk uwolnieni, dołączają do Żelaznego Przymierza (Iron Alliance)
191-201 AR pierwsze kolosy zbudowane, Orgot rozpoczyna Plagę (Scourge), Orgot pokonany
OKRES ŻELAZNYCH KRÓLESTW
202 AR Traktaty z Corvis ustanawiają granice Cygnaru, Khadoru, Llael i Ord
241 AR Pierwsza i Druga Wojna z Trollkinami, Wojna Kolosów, wynalezienie warjacków
283 AR odkrycie Cyriss
293-313 AR Kościół Morrow staje się narodowym kościołem Cygnaru, Wojny Graniczne (Border Wars)
390 AR Zniszczenie Issyrah przez Everblight; Everblight pokonany
482-484 AR Wojna Domowa w Cygnarze daje początek Protektoratowi Menotha
510-511 AR Pierwsza Wojna Thornwood pomiędzy Khadorem a Cygnarem
OKRES WSPÓŁCZESNY
546 AR poddaństwo zniesione w Khadorze
579 AR Król Cygnaru Vinter Raelthorne IV powołuje Inkwizycję
584-588 AR Ios zamyka granice dla obcych
584-588 AR Inwazje Scharde pomiędzy Cryxem a Cygnarem
594 AR Przewrót Liona w Cygnarze – Vinter IV obalony, zastąpiony przez króla Leto
603 AR Vinter IV atakuje Corvis prowadząc armie skornów
604-605 AR wojny Llael – zachodnie Llael po kontrolą Khadoru
606-607 AR wojna Caspia-Sul, śmierć Hierarchy Voyla
608 AR rok bieżący
ICTHIER I CINOT
Są uczeni, którzy wierzą, że wybrane przez Menotha plemiona założyły zapomniane już teraz cywilizacje, ale niewiele jest dowodów na poparcie tych wierzeń. Jeśli już nawet takowe cywilizacje istniały, zostały one pochłonięte przez piaski na terenach położonych na wschód od tego, co teraz nazywane jest zachodnim Immoren. Co jest wiadome jednak to to, że największe plemię menickie podjęło się pielgrzymki na zachód, podążając za swymi kapłanami w drogę pełną niebezpieczeństw ze strony innych dzikich plemion aż do momentu, gdy osiągnęli brzegi Morza Meredius. To tu właśnie założyli pierwsze wielkie miasto ludzkości, Icthier. To również w tym świętym miejscu słowa Kanonu Prawdziwego Prawa zostały wyryte w kamieniu, jako pierwszy pisemny zapis; słowa wyryte zostały ręką Menotha.
Jeden z największych darów Menotha, umiejętność pisania i czytania, pochodzi właśnie ze studiowania tych kamiennych zapisków. Wyryte najpierw w kamieniu słowa Prawdziwego Prawa zostały w końcu skopiowane na papier i tłumaczone niezliczoną ilość razy. Ten tekst nadal pozostaje świętym dla wiary menickiej, choć pojawiły się konfliktujące ze sobą wersje, gdyż wiele pierwszych kamiennych kopii obróciło się w pył na przestrzeni wieków. Historycy, którzy dokładnie przeegzaminowali te i inne kopie starożytnych tekstów pochodzących z tamtych czasów, uważają, że miasto Icthier powstało ok roku 6500 BR, co daje początek pierwszej cywilizacji menickiej.
Ustępy Prawdziwego Prawa mówią o królach wybieranych wolą Menotha, których świętość pozwoli służyć jako łącznik z boskością. Ci królowie-kapłani są najbardziej poważanymi przywódcami w wierze menickiej, każdy z nich zdolny jest do zademonstrowania cudów uczynionych w imieniu Stworzyciela Ludzkości. Cinot był pierwszym królem-kapłanem Icthier. Mówi się, że był w stanie przemieniać popiół w zboże i sól w nektar. To za jego sprawą Menoth przekazał Dar Snopa swojemu ludowi, dzięki czemu naród mógł rozkwitać i wykarmić rosnące szeregi. To Cinot wprowadził akwedukty i systemy nawadniania do powszechnego użycia i zorganizował wydobycie kamienia, by pozyskać budulec do budowy domów i murów. To jego przewodnictwo wyniosło Menitów ponad inne wojujące ludy wokół.
Razem z rozwojem wczesnej cywilizacji, rosły potrzeb zorganizowania stanu kapłańskiego. Cinot ustanowił hierarchię wiary menickiej i powołał pierwszych kapłanów. To oni wiedli wojowników wiary (warrior of the faith) w walce z zarówno bezbożnymi dzikusami otaczającymi Icthier, jak i bestiami pochodzącymi z dzikich terenów wokół. Cinot żył przez cztery stulecia, a swą długowieczność zawdzięczał po raz kolejny Menothowi. Po jego odejściu, obszar nadal był kolebką cywilizacji. Do roku 5500 BR wojownik wiary Belcor wraz z kapłanem-mędrcem (sage priest) Gethem poprowadzili exodus na północ, ich celem było rozprzestrzenianie cywilizacji.
DRAGONFATHER
Smoki istniały w starych legendach jako diabelsko silne potwory, które kiedyś uważane były za ucieleśnienie Wurma. Siały wieczny terror, który przemykał nad głowami na cienistych skrzydłach i zionął ogniem na każdego, który go uraził. Im więcej uczeni wiedzą o smokach, tym mniej ich natura jest im znana, gdyż niewiele maja wspólnego z czymkolwiek innym, co pływa, chodzi czy lata.
Wszystkie smoki mają jednego przodka, Toruka zwanego Dragonfather. Przez ostatnie szesnaście wieków jego istota była czczona jak bóg przez tych zamieszkujących wyspiarskie państwo zachodniego Immoren. Jego wyznawcy twierdzą, że Dragonfather zawsze był częścią świata, choć nie brał udziału w tym szaleństwie płodności i urodzaju, które dało początek Caen. Toruk i inne smoki wydają się nie żyć – nie rozmnażają się, ich liczba nie wzrasta, ale posiadają nieśmiertelność głęboko ukrytą w athanc. To kamień służący im za serce – piękny i niezniszczalny kryształ. Wyznawcy Toruka wierzą, że w którymś momencie zaczęła mu ciążyć samotność i stworzył pomiot, który miał mu służyć. Podzielił swój athanc i z każdej części powstał nowy smok, każdy wyjątkowo straszliwy.
Stworzenie smoków nie poszło według planu, bo były one zbyt podobne do swojego stworzyciela. Każdy posiadał nieludzka dumę i poczucie wyższości nad innymi. Smoki odmówiły poddania się woli Toruka i rozpoczęły bunt. Toruk przewyższał każdego z nich siłą, jednak zjednoczone, budziły w nim grozę. Po tytanicznej walce pośród niebios Caenu, smoki rozproszyły się. Od tego momentu Toruk przysiągł wytropić ich i zabijając, zebrać cząstki swej energii, by naprawić swój błąd.
Smoki w swych rozproszonych norach wypatrywały swojego ojca i czekały w gotowości do ucieczki. W międzyczasie skierowały swą agresję przeciwko mniejszym istotom, które stąpały po tym świecie. Wiele smoków stworzyło swoje sagi i legendy, zakładając nory na niedostępnych szczytach górskich albo w innych odległych miejscach. Imiona takie jak Ashnephos, Blighterghast, Charsaug, Everblight, Halfaug czy Scaefang wzbudzają nie mniej strachu niż imię Toruk Dragonfather. W tych nielicznych przypadkach, gdzie to smoka udało się pokonać, zawsze nakładem wielotysięcznych armii, zauważyć można było, że smoki posiadały zdolność samoleczenia ciała i łuski dzięki energii pochodzącej z athanc. Pozwalało to na odrodzenie i ponowne powstanie pokonanego smoka. Smoki prawdziwie umierały tylko wtedy, gdy wpadły w szpony Toruka lub innego z tego rodzaju. Gaulvang, Nektor, Pyromalfic i Shazkz to imiona smoków, których już nie ma.
UŻYCIE SYMBOLI BR I AR
System ludzkiego datowania czasu używany pośród zachodniego Immoren dzieli historię na dwie epoki zdefiniowane przez walkę przeciwko Orgotom. Dawniejsze wydarzenia odlicza się do tyłu od czasu rozpoczęcia Rebelii i oznacza jako BR (BR=Before Rebellion, Przed Rebelią), podczas gdy nowsze liczone są do przodu i oznaczane jako AR (AR=After Rebellion, Po Rebelii).
Inne kultury używają innych standardów do liczenia czasu. Rhul oznacza rok zerowy jako rok założenia Ghord, więc dla nich rok bieżący to rok 8808 G. Daty wydarzeń przed założeniem Ghord oznaczane są symbolem X. Dla elfów z Ios znamienny jest Kataklizm oznaczany symbolem ^. Tak więc rok 608 AR jest rokiem ^4574 według miary Ios. Daty kransnoludzkie i elfickie nie będą używane w tekście.
MOLGUROWIE
Polem walk o dominacje i przeżycie pomiędzy trolkinami, ogrunami, gobliamii innymi ludzkimi plemionami, które wyrzekły się swojego Stwórcy były tereny poza obszarami, na których rozkwitała cywilizacja mająca swoje źródło w Icthier. Jedyną wspólną cechą łączącą wszystkie te dzikie plemiona było uwielbienie dla Wurma, uosabianego w niezliczonych formach totemicznych. Szamani tych barbarzyńskich plemion wznosili prośby do Wurma, składając mu krwawe ofiary i dokonując swoich własnych cudów. Wszystkie oczywiście jawiły się jako świętokradztwo w oczach wyznawców Menotha.
Obrzędy tych plemion polegały na kanibalizmie, samookaleczaniu, upuszczaniu krwi i wykonywane były albo na własnych pobratymcach lub na obcych, pojmanych podczas rajdów na obrzeża kontrolowanych przez siebie terenów. W zasadzie społeczności menickie miały więcej dyscypliny i możliwości, by zorganizować zbrojną obronę, ale widmo Molgurów stopniowo narastało, szczególnie, gdy barbarzyńcy rośli w siłę. Pomimo, że Molgurowie nie byli zorganizowaną grupą i liczne były walki o dominacje pośród plemion, wszyscy oni podzielali tę samą tożsamość pochodzącą od szamanów i płynącą z ich obrzędów.
Bandy najeźdźców łupiły nawet dobrze obwarowane wioski czy leżące na uboczu grody. Molgurowie nauczyli się komunikować między sobą, używając do tego uproszczonego języka, bazującego na różnorakich dialektach tysiąca plemion. Naśladowali oni pismo menickie, ryjąc w kamieniu prymitywny runiczny alfabet. Szamani odkryli, że te inskrypcje dodawały mocy ich mistycznym rytuałom. Handel wymienny i wymiana wiadomości pomiędzy plemionami oparte były na pracy gońców, którzy zanosili wyzwania do pojedynków czy wezwania do stawienia się do bitew.
We wczesnych archiwach menickich znaleźć można informacje o Molgurach opisujące ich ataki w słowach pełnych przerażenia, opisujące ich jako „pół ludzi, pół bestie”. Niektórzy ludzie, którzy sprzymierzyli się z Wurmem, wydają się posiadać pewną moc transformacji – rosną fizycznie, przybywa im siły, a ich umysły wypełnia mordercze szaleństwo. W dzisiejszych czasach takie dzikusy nadal istnieją, jest to plemię zwane Tharn, najpewniej bezpośredni potomkowie Molgurów. Widok tych opętanych rządzą krwi dzikusów, dźwięki, jakie wydają w połączeniu z dudnieniem bębnów i dzikim wyciem są przerażające dla osadników. Molgurowie wylali się dzikich otchłani i zatracili w mordowaniu i ucztowaniu na ciałach zabitych, zawładnięci chęcią niszczenia wszystkiego, co stanie na ich drodze.
CHRONOLOGIA OKRESÓW HISTORYCZNYCH
OKRES PREHISTORYCZNY
c. 10000 BR plemiona elfów jednoczą się w Imperium Lyoss we wschodnim Immoren
c. 8500-8200 BR Waśń Wieków pośród krasnoludów, założenie Ghord
c. 7500 BR Ustanowienie Rhul, zarządzanego przez Kamiennych Panów i Sąd Stu Domów
c. 6500-6000 BR Kanon Prawdziwego Prawa znaleziony w Ichtier, Cinot na czele pierwszej cywilizacji menickiej
c. 4250 BR rozpoczęcie budowy Mostu Światów w Lyoss
c. 4000 BR Kataklizm po wybuchu Mostu Światów, Ichtier opuszczony
c. 3900 BR ustanowienie Ios przez uciekinierów z Lyoss z hallytyrem na czele
OKRES WARLORDÓW
c. 3500 BR założenie Morrgh
c. 2800 BR Valent Thrace zakłada Calacię
c. 2200 BR Król-Kapłan Golivant prowadzi Molgurów z Wyrmwall
c. 2170 BR Król-Kapłan Khardovic zakłada Khard
c. 2050 BR Calacia staję się Caspią
OKRES TYSIĄCA MIAST
1930 -1894 BR Żywoty Bliżniąt, Morrow i Thamara, którzy stają się istotami boskimi
1850-1612 BR założenie Midar i Thurii
1500-1421 BR Morrdh rozpada się i powstaje Imperium Khadoru
1370-1073 BR Tordor i Rynyr założone
c. 1000 Toruk znika z kontynentu za sprawą swojego smoczego pomiotu; założenie Cryxu
840 BR Boski Dwór opuszcza Ios i wraca do Veld
OKRES OKUPACJI PRZEZ ORGOTÓW
C. 600 BR orgockie czarne statki przypływają do zachodniego Immoren i rozpoczynają podbój
433 BR Orgot zdobywa całkowitą władzę nad ludzkimi królestwami w zachodnim Immoren
c. 150 BR Thamar przekazuje ludzkości Dar Magii
c. 140 BR „Rozdarcie” (Rivening) doprowadza większość kapłanów z Ios do szaleństwa
137-67 BR początki ludzkiej magii; Sebastian Kerwin przystepuje do Kręgu Przysiąg (Circle of the Oath)
34 BR Scyrah powraca do Shyrr bez innych bogów
1 AR Bractwo Żelaza (Iron Fellowship) wznieca Rebelię przeciwko Orgotom
26 AR wynalezienie broni palnej przez Zakon Złotego Tygla (Order of the Golden Crucible)
86-160 Ar Leryn, Rorschik i Korsk uwolnieni, dołączają do Żelaznego Przymierza (Iron Alliance)
191-201 AR pierwsze kolosy zbudowane, Orgot rozpoczyna Plagę (Scourge), Orgot pokonany
OKRES ŻELAZNYCH KRÓLESTW
202 AR Traktaty z Corvis ustanawiają granice Cygnaru, Khadoru, Llael i Ord
241 AR Pierwsza i Druga Wojna z Trollkinami, Wojna Kolosów, wynalezienie warjacków
283 AR odkrycie Cyriss
293-313 AR Kościół Morrow staje się narodowym kościołem Cygnaru, Wojny Graniczne (Border Wars)
390 AR Zniszczenie Issyrah przez Everblight; Everblight pokonany
482-484 AR Wojna Domowa w Cygnarze daje początek Protektoratowi Menotha
510-511 AR Pierwsza Wojna Thornwood pomiędzy Khadorem a Cygnarem
OKRES WSPÓŁCZESNY
546 AR poddaństwo zniesione w Khadorze
579 AR Król Cygnaru Vinter Raelthorne IV powołuje Inkwizycję
584-588 AR Ios zamyka granice dla obcych
584-588 AR Inwazje Scharde pomiędzy Cryxem a Cygnarem
594 AR Przewrót Liona w Cygnarze – Vinter IV obalony, zastąpiony przez króla Leto
603 AR Vinter IV atakuje Corvis prowadząc armie skornów
604-605 AR wojny Llael – zachodnie Llael po kontrolą Khadoru
606-607 AR wojna Caspia-Sul, śmierć Hierarchy Voyla
608 AR rok bieżący
ICTHIER I CINOT
Są uczeni, którzy wierzą, że wybrane przez Menotha plemiona założyły zapomniane już teraz cywilizacje, ale niewiele jest dowodów na poparcie tych wierzeń. Jeśli już nawet takowe cywilizacje istniały, zostały one pochłonięte przez piaski na terenach położonych na wschód od tego, co teraz nazywane jest zachodnim Immoren. Co jest wiadome jednak to to, że największe plemię menickie podjęło się pielgrzymki na zachód, podążając za swymi kapłanami w drogę pełną niebezpieczeństw ze strony innych dzikich plemion aż do momentu, gdy osiągnęli brzegi Morza Meredius. To tu właśnie założyli pierwsze wielkie miasto ludzkości, Icthier. To również w tym świętym miejscu słowa Kanonu Prawdziwego Prawa zostały wyryte w kamieniu, jako pierwszy pisemny zapis; słowa wyryte zostały ręką Menotha.
Jeden z największych darów Menotha, umiejętność pisania i czytania, pochodzi właśnie ze studiowania tych kamiennych zapisków. Wyryte najpierw w kamieniu słowa Prawdziwego Prawa zostały w końcu skopiowane na papier i tłumaczone niezliczoną ilość razy. Ten tekst nadal pozostaje świętym dla wiary menickiej, choć pojawiły się konfliktujące ze sobą wersje, gdyż wiele pierwszych kamiennych kopii obróciło się w pył na przestrzeni wieków. Historycy, którzy dokładnie przeegzaminowali te i inne kopie starożytnych tekstów pochodzących z tamtych czasów, uważają, że miasto Icthier powstało ok roku 6500 BR, co daje początek pierwszej cywilizacji menickiej.
Ustępy Prawdziwego Prawa mówią o królach wybieranych wolą Menotha, których świętość pozwoli służyć jako łącznik z boskością. Ci królowie-kapłani są najbardziej poważanymi przywódcami w wierze menickiej, każdy z nich zdolny jest do zademonstrowania cudów uczynionych w imieniu Stworzyciela Ludzkości. Cinot był pierwszym królem-kapłanem Icthier. Mówi się, że był w stanie przemieniać popiół w zboże i sól w nektar. To za jego sprawą Menoth przekazał Dar Snopa swojemu ludowi, dzięki czemu naród mógł rozkwitać i wykarmić rosnące szeregi. To Cinot wprowadził akwedukty i systemy nawadniania do powszechnego użycia i zorganizował wydobycie kamienia, by pozyskać budulec do budowy domów i murów. To jego przewodnictwo wyniosło Menitów ponad inne wojujące ludy wokół.
Razem z rozwojem wczesnej cywilizacji, rosły potrzeb zorganizowania stanu kapłańskiego. Cinot ustanowił hierarchię wiary menickiej i powołał pierwszych kapłanów. To oni wiedli wojowników wiary (warrior of the faith) w walce z zarówno bezbożnymi dzikusami otaczającymi Icthier, jak i bestiami pochodzącymi z dzikich terenów wokół. Cinot żył przez cztery stulecia, a swą długowieczność zawdzięczał po raz kolejny Menothowi. Po jego odejściu, obszar nadal był kolebką cywilizacji. Do roku 5500 BR wojownik wiary Belcor wraz z kapłanem-mędrcem (sage priest) Gethem poprowadzili exodus na północ, ich celem było rozprzestrzenianie cywilizacji.
DRAGONFATHER
Smoki istniały w starych legendach jako diabelsko silne potwory, które kiedyś uważane były za ucieleśnienie Wurma. Siały wieczny terror, który przemykał nad głowami na cienistych skrzydłach i zionął ogniem na każdego, który go uraził. Im więcej uczeni wiedzą o smokach, tym mniej ich natura jest im znana, gdyż niewiele maja wspólnego z czymkolwiek innym, co pływa, chodzi czy lata.
Wszystkie smoki mają jednego przodka, Toruka zwanego Dragonfather. Przez ostatnie szesnaście wieków jego istota była czczona jak bóg przez tych zamieszkujących wyspiarskie państwo zachodniego Immoren. Jego wyznawcy twierdzą, że Dragonfather zawsze był częścią świata, choć nie brał udziału w tym szaleństwie płodności i urodzaju, które dało początek Caen. Toruk i inne smoki wydają się nie żyć – nie rozmnażają się, ich liczba nie wzrasta, ale posiadają nieśmiertelność głęboko ukrytą w athanc. To kamień służący im za serce – piękny i niezniszczalny kryształ. Wyznawcy Toruka wierzą, że w którymś momencie zaczęła mu ciążyć samotność i stworzył pomiot, który miał mu służyć. Podzielił swój athanc i z każdej części powstał nowy smok, każdy wyjątkowo straszliwy.
Stworzenie smoków nie poszło według planu, bo były one zbyt podobne do swojego stworzyciela. Każdy posiadał nieludzka dumę i poczucie wyższości nad innymi. Smoki odmówiły poddania się woli Toruka i rozpoczęły bunt. Toruk przewyższał każdego z nich siłą, jednak zjednoczone, budziły w nim grozę. Po tytanicznej walce pośród niebios Caenu, smoki rozproszyły się. Od tego momentu Toruk przysiągł wytropić ich i zabijając, zebrać cząstki swej energii, by naprawić swój błąd.
Smoki w swych rozproszonych norach wypatrywały swojego ojca i czekały w gotowości do ucieczki. W międzyczasie skierowały swą agresję przeciwko mniejszym istotom, które stąpały po tym świecie. Wiele smoków stworzyło swoje sagi i legendy, zakładając nory na niedostępnych szczytach górskich albo w innych odległych miejscach. Imiona takie jak Ashnephos, Blighterghast, Charsaug, Everblight, Halfaug czy Scaefang wzbudzają nie mniej strachu niż imię Toruk Dragonfather. W tych nielicznych przypadkach, gdzie to smoka udało się pokonać, zawsze nakładem wielotysięcznych armii, zauważyć można było, że smoki posiadały zdolność samoleczenia ciała i łuski dzięki energii pochodzącej z athanc. Pozwalało to na odrodzenie i ponowne powstanie pokonanego smoka. Smoki prawdziwie umierały tylko wtedy, gdy wpadły w szpony Toruka lub innego z tego rodzaju. Gaulvang, Nektor, Pyromalfic i Shazkz to imiona smoków, których już nie ma.
UŻYCIE SYMBOLI BR I AR
System ludzkiego datowania czasu używany pośród zachodniego Immoren dzieli historię na dwie epoki zdefiniowane przez walkę przeciwko Orgotom. Dawniejsze wydarzenia odlicza się do tyłu od czasu rozpoczęcia Rebelii i oznacza jako BR (BR=Before Rebellion, Przed Rebelią), podczas gdy nowsze liczone są do przodu i oznaczane jako AR (AR=After Rebellion, Po Rebelii).
Inne kultury używają innych standardów do liczenia czasu. Rhul oznacza rok zerowy jako rok założenia Ghord, więc dla nich rok bieżący to rok 8808 G. Daty wydarzeń przed założeniem Ghord oznaczane są symbolem X. Dla elfów z Ios znamienny jest Kataklizm oznaczany symbolem ^. Tak więc rok 608 AR jest rokiem ^4574 według miary Ios. Daty kransnoludzkie i elfickie nie będą używane w tekście.
MOLGUROWIE
Polem walk o dominacje i przeżycie pomiędzy trolkinami, ogrunami, gobliamii innymi ludzkimi plemionami, które wyrzekły się swojego Stwórcy były tereny poza obszarami, na których rozkwitała cywilizacja mająca swoje źródło w Icthier. Jedyną wspólną cechą łączącą wszystkie te dzikie plemiona było uwielbienie dla Wurma, uosabianego w niezliczonych formach totemicznych. Szamani tych barbarzyńskich plemion wznosili prośby do Wurma, składając mu krwawe ofiary i dokonując swoich własnych cudów. Wszystkie oczywiście jawiły się jako świętokradztwo w oczach wyznawców Menotha.
Obrzędy tych plemion polegały na kanibalizmie, samookaleczaniu, upuszczaniu krwi i wykonywane były albo na własnych pobratymcach lub na obcych, pojmanych podczas rajdów na obrzeża kontrolowanych przez siebie terenów. W zasadzie społeczności menickie miały więcej dyscypliny i możliwości, by zorganizować zbrojną obronę, ale widmo Molgurów stopniowo narastało, szczególnie, gdy barbarzyńcy rośli w siłę. Pomimo, że Molgurowie nie byli zorganizowaną grupą i liczne były walki o dominacje pośród plemion, wszyscy oni podzielali tę samą tożsamość pochodzącą od szamanów i płynącą z ich obrzędów.
Bandy najeźdźców łupiły nawet dobrze obwarowane wioski czy leżące na uboczu grody. Molgurowie nauczyli się komunikować między sobą, używając do tego uproszczonego języka, bazującego na różnorakich dialektach tysiąca plemion. Naśladowali oni pismo menickie, ryjąc w kamieniu prymitywny runiczny alfabet. Szamani odkryli, że te inskrypcje dodawały mocy ich mistycznym rytuałom. Handel wymienny i wymiana wiadomości pomiędzy plemionami oparte były na pracy gońców, którzy zanosili wyzwania do pojedynków czy wezwania do stawienia się do bitew.
We wczesnych archiwach menickich znaleźć można informacje o Molgurach opisujące ich ataki w słowach pełnych przerażenia, opisujące ich jako „pół ludzi, pół bestie”. Niektórzy ludzie, którzy sprzymierzyli się z Wurmem, wydają się posiadać pewną moc transformacji – rosną fizycznie, przybywa im siły, a ich umysły wypełnia mordercze szaleństwo. W dzisiejszych czasach takie dzikusy nadal istnieją, jest to plemię zwane Tharn, najpewniej bezpośredni potomkowie Molgurów. Widok tych opętanych rządzą krwi dzikusów, dźwięki, jakie wydają w połączeniu z dudnieniem bębnów i dzikim wyciem są przerażające dla osadników. Molgurowie wylali się dzikich otchłani i zatracili w mordowaniu i ucztowaniu na ciałach zabitych, zawładnięci chęcią niszczenia wszystkiego, co stanie na ich drodze.
CHRONOLOGIA OKRESÓW HISTORYCZNYCH
OKRES PREHISTORYCZNY
c. 10000 BR plemiona elfów jednoczą się w Imperium Lyoss we wschodnim Immoren
c. 8500-8200 BR Waśń Wieków pośród krasnoludów, założenie Ghord
c. 7500 BR Ustanowienie Rhul, zarządzanego przez Kamiennych Panów i Sąd Stu Domów
c. 6500-6000 BR Kanon Prawdziwego Prawa znaleziony w Ichtier, Cinot na czele pierwszej cywilizacji menickiej
c. 4250 BR rozpoczęcie budowy Mostu Światów w Lyoss
c. 4000 BR Kataklizm po wybuchu Mostu Światów, Ichtier opuszczony
c. 3900 BR ustanowienie Ios przez uciekinierów z Lyoss z hallytyrem na czele
OKRES WARLORDÓW
c. 3500 BR założenie Morrgh
c. 2800 BR Valent Thrace zakłada Calacię
c. 2200 BR Król-Kapłan Golivant prowadzi Molgurów z Wyrmwall
c. 2170 BR Król-Kapłan Khardovic zakłada Khard
c. 2050 BR Calacia staję się Caspią
OKRES TYSIĄCA MIAST
1930 -1894 BR Żywoty Bliżniąt, Morrow i Thamara, którzy stają się istotami boskimi
1850-1612 BR założenie Midar i Thurii
1500-1421 BR Morrdh rozpada się i powstaje Imperium Khadoru
1370-1073 BR Tordor i Rynyr założone
c. 1000 Toruk znika z kontynentu za sprawą swojego smoczego pomiotu; założenie Cryxu
840 BR Boski Dwór opuszcza Ios i wraca do Veld
OKRES OKUPACJI PRZEZ ORGOTÓW
C. 600 BR orgockie czarne statki przypływają do zachodniego Immoren i rozpoczynają podbój
433 BR Orgot zdobywa całkowitą władzę nad ludzkimi królestwami w zachodnim Immoren
c. 150 BR Thamar przekazuje ludzkości Dar Magii
c. 140 BR „Rozdarcie” (Rivening) doprowadza większość kapłanów z Ios do szaleństwa
137-67 BR początki ludzkiej magii; Sebastian Kerwin przystepuje do Kręgu Przysiąg (Circle of the Oath)
34 BR Scyrah powraca do Shyrr bez innych bogów
1 AR Bractwo Żelaza (Iron Fellowship) wznieca Rebelię przeciwko Orgotom
26 AR wynalezienie broni palnej przez Zakon Złotego Tygla (Order of the Golden Crucible)
86-160 Ar Leryn, Rorschik i Korsk uwolnieni, dołączają do Żelaznego Przymierza (Iron Alliance)
191-201 AR pierwsze kolosy zbudowane, Orgot rozpoczyna Plagę (Scourge), Orgot pokonany
OKRES ŻELAZNYCH KRÓLESTW
202 AR Traktaty z Corvis ustanawiają granice Cygnaru, Khadoru, Llael i Ord
241 AR Pierwsza i Druga Wojna z Trollkinami, Wojna Kolosów, wynalezienie warjacków
283 AR odkrycie Cyriss
293-313 AR Kościół Morrow staje się narodowym kościołem Cygnaru, Wojny Graniczne (Border Wars)
390 AR Zniszczenie Issyrah przez Everblight; Everblight pokonany
482-484 AR Wojna Domowa w Cygnarze daje początek Protektoratowi Menotha
510-511 AR Pierwsza Wojna Thornwood pomiędzy Khadorem a Cygnarem
OKRES WSPÓŁCZESNY
546 AR poddaństwo zniesione w Khadorze
579 AR Król Cygnaru Vinter Raelthorne IV powołuje Inkwizycję
584-588 AR Ios zamyka granice dla obcych
584-588 AR Inwazje Scharde pomiędzy Cryxem a Cygnarem
594 AR Przewrót Liona w Cygnarze – Vinter IV obalony, zastąpiony przez króla Leto
603 AR Vinter IV atakuje Corvis prowadząc armie skornów
604-605 AR wojny Llael – zachodnie Llael po kontrolą Khadoru
606-607 AR wojna Caspia-Sul, śmierć Hierarchy Voyla
608 AR rok bieżący
ICTHIER I CINOT
Są uczeni, którzy wierzą, że wybrane przez Menotha plemiona założyły zapomniane już teraz cywilizacje, ale niewiele jest dowodów na poparcie tych wierzeń. Jeśli już nawet takowe cywilizacje istniały, zostały one pochłonięte przez piaski na terenach położonych na wschód od tego, co teraz nazywane jest zachodnim Immoren. Co jest wiadome jednak to to, że największe plemię menickie podjęło się pielgrzymki na zachód, podążając za swymi kapłanami w drogę pełną niebezpieczeństw ze strony innych dzikich plemion aż do momentu, gdy osiągnęli brzegi Morza Meredius. To tu właśnie założyli pierwsze wielkie miasto ludzkości, Icthier. To również w tym świętym miejscu słowa Kanonu Prawdziwego Prawa zostały wyryte w kamieniu, jako pierwszy pisemny zapis; słowa wyryte zostały ręką Menotha.
Jeden z największych darów Menotha, umiejętność pisania i czytania, pochodzi właśnie ze studiowania tych kamiennych zapisków. Wyryte najpierw w kamieniu słowa Prawdziwego Prawa zostały w końcu skopiowane na papier i tłumaczone niezliczoną ilość razy. Ten tekst nadal pozostaje świętym dla wiary menickiej, choć pojawiły się konfliktujące ze sobą wersje, gdyż wiele pierwszych kamiennych kopii obróciło się w pył na przestrzeni wieków. Historycy, którzy dokładnie przeegzaminowali te i inne kopie starożytnych tekstów pochodzących z tamtych czasów, uważają, że miasto Icthier powstało ok roku 6500 BR, co daje początek pierwszej cywilizacji menickiej.
Ustępy Prawdziwego Prawa mówią o królach wybieranych wolą Menotha, których świętość pozwoli służyć jako łącznik z boskością. Ci królowie-kapłani są najbardziej poważanymi przywódcami w wierze menickiej, każdy z nich zdolny jest do zademonstrowania cudów uczynionych w imieniu Stworzyciela Ludzkości. Cinot był pierwszym królem-kapłanem Icthier. Mówi się, że był w stanie przemieniać popiół w zboże i sól w nektar. To za jego sprawą Menoth przekazał Dar Snopa swojemu ludowi, dzięki czemu naród mógł rozkwitać i wykarmić rosnące szeregi. To Cinot wprowadził akwedukty i systemy nawadniania do powszechnego użycia i zorganizował wydobycie kamienia, by pozyskać budulec do budowy domów i murów. To jego przewodnictwo wyniosło Menitów ponad inne wojujące ludy wokół.
Razem z rozwojem wczesnej cywilizacji, rosły potrzeb zorganizowania stanu kapłańskiego. Cinot ustanowił hierarchię wiary menickiej i powołał pierwszych kapłanów. To oni wiedli wojowników wiary (warrior of the faith) w walce z zarówno bezbożnymi dzikusami otaczającymi Icthier, jak i bestiami pochodzącymi z dzikich terenów wokół. Cinot żył przez cztery stulecia, a swą długowieczność zawdzięczał po raz kolejny Menothowi. Po jego odejściu, obszar nadal był kolebką cywilizacji. Do roku 5500 BR wojownik wiary Belcor wraz z kapłanem-mędrcem (sage priest) Gethem poprowadzili exodus na północ, ich celem było rozprzestrzenianie cywilizacji.
DRAGONFATHER
Smoki istniały w starych legendach jako diabelsko silne potwory, które kiedyś uważane były za ucieleśnienie Wurma. Siały wieczny terror, który przemykał nad głowami na cienistych skrzydłach i zionął ogniem na każdego, który go uraził. Im więcej uczeni wiedzą o smokach, tym mniej ich natura jest im znana, gdyż niewiele maja wspólnego z czymkolwiek innym, co pływa, chodzi czy lata.
Wszystkie smoki mają jednego przodka, Toruka zwanego Dragonfather. Przez ostatnie szesnaście wieków jego istota była czczona jak bóg przez tych zamieszkujących wyspiarskie państwo zachodniego Immoren. Jego wyznawcy twierdzą, że Dragonfather zawsze był częścią świata, choć nie brał udziału w tym szaleństwie płodności i urodzaju, które dało początek Caen. Toruk i inne smoki wydają się nie żyć – nie rozmnażają się, ich liczba nie wzrasta, ale posiadają nieśmiertelność głęboko ukrytą w athanc. To kamień służący im za serce – piękny i niezniszczalny kryształ. Wyznawcy Toruka wierzą, że w którymś momencie zaczęła mu ciążyć samotność i stworzył pomiot, który miał mu służyć. Podzielił swój athanc i z każdej części powstał nowy smok, każdy wyjątkowo straszliwy.
Stworzenie smoków nie poszło według planu, bo były one zbyt podobne do swojego stworzyciela. Każdy posiadał nieludzka dumę i poczucie wyższości nad innymi. Smoki odmówiły poddania się woli Toruka i rozpoczęły bunt. Toruk przewyższał każdego z nich siłą, jednak zjednoczone, budziły w nim grozę. Po tytanicznej walce pośród niebios Caenu, smoki rozproszyły się. Od tego momentu Toruk przysiągł wytropić ich i zabijając, zebrać cząstki swej energii, by naprawić swój błąd.
Smoki w swych rozproszonych norach wypatrywały swojego ojca i czekały w gotowości do ucieczki. W międzyczasie skierowały swą agresję przeciwko mniejszym istotom, które stąpały po tym świecie. Wiele smoków stworzyło swoje sagi i legendy, zakładając nory na niedostępnych szczytach górskich albo w innych odległych miejscach. Imiona takie jak Ashnephos, Blighterghast, Charsaug, Everblight, Halfaug czy Scaefang wzbudzają nie mniej strachu niż imię Toruk Dragonfather. W tych nielicznych przypadkach, gdzie to smoka udało się pokonać, zawsze nakładem wielotysięcznych armii, zauważyć można było, że smoki posiadały zdolność samoleczenia ciała i łuski dzięki energii pochodzącej z athanc. Pozwalało to na odrodzenie i ponowne powstanie pokonanego smoka. Smoki prawdziwie umierały tylko wtedy, gdy wpadły w szpony Toruka lub innego z tego rodzaju. Gaulvang, Nektor, Pyromalfic i Shazkz to imiona smoków, których już nie ma.
UŻYCIE SYMBOLI BR I AR
System ludzkiego datowania czasu używany pośród zachodniego Immoren dzieli historię na dwie epoki zdefiniowane przez walkę przeciwko Orgotom. Dawniejsze wydarzenia odlicza się do tyłu od czasu rozpoczęcia Rebelii i oznacza jako BR (BR=Before Rebellion, Przed Rebelią), podczas gdy nowsze liczone są do przodu i oznaczane jako AR (AR=After Rebellion, Po Rebelii).
Inne kultury używają innych standardów do liczenia czasu. Rhul oznacza rok zerowy jako rok założenia Ghord, więc dla nich rok bieżący to rok 8808 G. Daty wydarzeń przed założeniem Ghord oznaczane są symbolem X. Dla elfów z Ios znamienny jest Kataklizm oznaczany symbolem ^. Tak więc rok 608 AR jest rokiem ^4574 według miary Ios. Daty kransnoludzkie i elfickie nie będą używane w tekście.
MOLGUROWIE
Polem walk o dominacje i przeżycie pomiędzy trolkinami, ogrunami, gobliamii innymi ludzkimi plemionami, które wyrzekły się swojego Stwórcy były tereny poza obszarami, na których rozkwitała cywilizacja mająca swoje źródło w Icthier. Jedyną wspólną cechą łączącą wszystkie te dzikie plemiona było uwielbienie dla Wurma, uosabianego w niezliczonych formach totemicznych. Szamani tych barbarzyńskich plemion wznosili prośby do Wurma, składając mu krwawe ofiary i dokonując swoich własnych cudów. Wszystkie oczywiście jawiły się jako świętokradztwo w oczach wyznawców Menotha.
Obrzędy tych plemion polegały na kanibalizmie, samookaleczaniu, upuszczaniu krwi i wykonywane były albo na własnych pobratymcach lub na obcych, pojmanych podczas rajdów na obrzeża kontrolowanych przez siebie terenów. W zasadzie społeczności menickie miały więcej dyscypliny i możliwości, by zorganizować zbrojną obronę, ale widmo Molgurów stopniowo narastało, szczególnie, gdy barbarzyńcy rośli w siłę. Pomimo, że Molgurowie nie byli zorganizowaną grupą i liczne były walki o dominacje pośród plemion, wszyscy oni podzielali tę samą tożsamość pochodzącą od szamanów i płynącą z ich obrzędów.
Bandy najeźdźców łupiły nawet dobrze obwarowane wioski czy leżące na uboczu grody. Molgurowie nauczyli się komunikować między sobą, używając do tego uproszczonego języka, bazującego na różnorakich dialektach tysiąca plemion. Naśladowali oni pismo menickie, ryjąc w kamieniu prymitywny runiczny alfabet. Szamani odkryli, że te inskrypcje dodawały mocy ich mistycznym rytuałom. Handel wymienny i wymiana wiadomości pomiędzy plemionami oparte były na pracy gońców, którzy zanosili wyzwania do pojedynków czy wezwania do stawienia się do bitew.
We wczesnych archiwach menickich znaleźć można informacje o Molgurach opisujące ich ataki w słowach pełnych przerażenia, opisujące ich jako „pół ludzi, pół bestie”. Niektórzy ludzie, którzy sprzymierzyli się z Wurmem, wydają się posiadać pewną moc transformacji – rosną fizycznie, przybywa im siły, a ich umysły wypełnia mordercze szaleństwo. W dzisiejszych czasach takie dzikusy nadal istnieją, jest to plemię zwane Tharn, najpewniej bezpośredni potomkowie Molgurów. Widok tych opętanych rządzą krwi dzikusów, dźwięki, jakie wydają w połączeniu z dudnieniem bębnów i dzikim wyciem są przerażające dla osadników. Molgurowie wylali się dzikich otchłani i zatracili w mordowaniu i ucztowaniu na ciałach zabitych, zawładnięci chęcią niszczenia wszystkiego, co stanie na ich drodze.
CHRONOLOGIA OKRESÓW HISTORYCZNYCH
OKRES PREHISTORYCZNY
c. 10000 BR plemiona elfów jednoczą się w Imperium Lyoss we wschodnim Immoren
c. 8500-8200 BR Waśń Wieków pośród krasnoludów, założenie Ghord
c. 7500 BR Ustanowienie Rhul, zarządzanego przez Kamiennych Panów i Sąd Stu Domów
c. 6500-6000 BR Kanon Prawdziwego Prawa znaleziony w Ichtier, Cinot na czele pierwszej cywilizacji menickiej
c. 4250 BR rozpoczęcie budowy Mostu Światów w Lyoss
c. 4000 BR Kataklizm po wybuchu Mostu Światów, Ichtier opuszczony
c. 3900 BR ustanowienie Ios przez uciekinierów z Lyoss z hallytyrem na czele
OKRES WARLORDÓW
c. 3500 BR założenie Morrgh
c. 2800 BR Valent Thrace zakłada Calacię
c. 2200 BR Król-Kapłan Golivant prowadzi Molgurów z Wyrmwall
c. 2170 BR Król-Kapłan Khardovic zakłada Khard
c. 2050 BR Calacia staję się Caspią
OKRES TYSIĄCA MIAST
1930 -1894 BR Żywoty Bliżniąt, Morrow i Thamara, którzy stają się istotami boskimi
1850-1612 BR założenie Midar i Thurii
1500-1421 BR Morrdh rozpada się i powstaje Imperium Khadoru
1370-1073 BR Tordor i Rynyr założone
c. 1000 Toruk znika z kontynentu za sprawą swojego smoczego pomiotu; założenie Cryxu
840 BR Boski Dwór opuszcza Ios i wraca do Veld
OKRES OKUPACJI PRZEZ ORGOTÓW
C. 600 BR orgockie czarne statki przypływają do zachodniego Immoren i rozpoczynają podbój
433 BR Orgot zdobywa całkowitą władzę nad ludzkimi królestwami w zachodnim Immoren
c. 150 BR Thamar przekazuje ludzkości Dar Magii
c. 140 BR „Rozdarcie” (Rivening) doprowadza większość kapłanów z Ios do szaleństwa
137-67 BR początki ludzkiej magii; Sebastian Kerwin przystepuje do Kręgu Przysiąg (Circle of the Oath)
34 BR Scyrah powraca do Shyrr bez innych bogów
1 AR Bractwo Żelaza (Iron Fellowship) wznieca Rebelię przeciwko Orgotom
26 AR wynalezienie broni palnej przez Zakon Złotego Tygla (Order of the Golden Crucible)
86-160 Ar Leryn, Rorschik i Korsk uwolnieni, dołączają do Żelaznego Przymierza (Iron Alliance)
191-201 AR pierwsze kolosy zbudowane, Orgot rozpoczyna Plagę (Scourge), Orgot pokonany
OKRES ŻELAZNYCH KRÓLESTW
202 AR Traktaty z Corvis ustanawiają granice Cygnaru, Khadoru, Llael i Ord
241 AR Pierwsza i Druga Wojna z Trollkinami, Wojna Kolosów, wynalezienie warjacków
283 AR odkrycie Cyriss
293-313 AR Kościół Morrow staje się narodowym kościołem Cygnaru, Wojny Graniczne (Border Wars)
390 AR Zniszczenie Issyrah przez Everblight; Everblight pokonany
482-484 AR Wojna Domowa w Cygnarze daje początek Protektoratowi Menotha
510-511 AR Pierwsza Wojna Thornwood pomiędzy Khadorem a Cygnarem
OKRES WSPÓŁCZESNY
546 AR poddaństwo zniesione w Khadorze
579 AR Król Cygnaru Vinter Raelthorne IV powołuje Inkwizycję
584-588 AR Ios zamyka granice dla obcych
584-588 AR Inwazje Scharde pomiędzy Cryxem a Cygnarem
594 AR Przewrót Liona w Cygnarze – Vinter IV obalony, zastąpiony przez króla Leto
603 AR Vinter IV atakuje Corvis prowadząc armie skornów
604-605 AR wojny Llael – zachodnie Llael po kontrolą Khadoru
606-607 AR wojna Caspia-Sul, śmierć Hierarchy Voyla
608 AR rok bieżący
ICTHIER I CINOT
Są uczeni, którzy wierzą, że wybrane przez Menotha plemiona założyły zapomniane już teraz cywilizacje, ale niewiele jest dowodów na poparcie tych wierzeń. Jeśli już nawet takowe cywilizacje istniały, zostały one pochłonięte przez piaski na terenach położonych na wschód od tego, co teraz nazywane jest zachodnim Immoren. Co jest wiadome jednak to to, że największe plemię menickie podjęło się pielgrzymki na zachód, podążając za swymi kapłanami w drogę pełną niebezpieczeństw ze strony innych dzikich plemion aż do momentu, gdy osiągnęli brzegi Morza Meredius. To tu właśnie założyli pierwsze wielkie miasto ludzkości, Icthier. To również w tym świętym miejscu słowa Kanonu Prawdziwego Prawa zostały wyryte w kamieniu, jako pierwszy pisemny zapis; słowa wyryte zostały ręką Menotha.
Jeden z największych darów Menotha, umiejętność pisania i czytania, pochodzi właśnie ze studiowania tych kamiennych zapisków. Wyryte najpierw w kamieniu słowa Prawdziwego Prawa zostały w końcu skopiowane na papier i tłumaczone niezliczoną ilość razy. Ten tekst nadal pozostaje świętym dla wiary menickiej, choć pojawiły się konfliktujące ze sobą wersje, gdyż wiele pierwszych kamiennych kopii obróciło się w pył na przestrzeni wieków. Historycy, którzy dokładnie przeegzaminowali te i inne kopie starożytnych tekstów pochodzących z tamtych czasów, uważają, że miasto Icthier powstało ok roku 6500 BR, co daje początek pierwszej cywilizacji menickiej.
Ustępy Prawdziwego Prawa mówią o królach wybieranych wolą Menotha, których świętość pozwoli służyć jako łącznik z boskością. Ci królowie-kapłani są najbardziej poważanymi przywódcami w wierze menickiej, każdy z nich zdolny jest do zademonstrowania cudów uczynionych w imieniu Stworzyciela Ludzkości. Cinot był pierwszym królem-kapłanem Icthier. Mówi się, że był w stanie przemieniać popiół w zboże i sól w nektar. To za jego sprawą Menoth przekazał Dar Snopa swojemu ludowi, dzięki czemu naród mógł rozkwitać i wykarmić rosnące szeregi. To Cinot wprowadził akwedukty i systemy nawadniania do powszechnego użycia i zorganizował wydobycie kamienia, by pozyskać budulec do budowy domów i murów. To jego przewodnictwo wyniosło Menitów ponad inne wojujące ludy wokół.
Razem z rozwojem wczesnej cywilizacji, rosły potrzeb zorganizowania stanu kapłańskiego. Cinot ustanowił hierarchię wiary menickiej i powołał pierwszych kapłanów. To oni wiedli wojowników wiary (warrior of the faith) w walce z zarówno bezbożnymi dzikusami otaczającymi Icthier, jak i bestiami pochodzącymi z dzikich terenów wokół. Cinot żył przez cztery stulecia, a swą długowieczność zawdzięczał po raz kolejny Menothowi. Po jego odejściu, obszar nadal był kolebką cywilizacji. Do roku 5500 BR wojownik wiary Belcor wraz z kapłanem-mędrcem (sage priest) Gethem poprowadzili exodus na północ, ich celem było rozprzestrzenianie cywilizacji.
DRAGONFATHER
Smoki istniały w starych legendach jako diabelsko silne potwory, które kiedyś uważane były za ucieleśnienie Wurma. Siały wieczny terror, który przemykał nad głowami na cienistych skrzydłach i zionął ogniem na każdego, który go uraził. Im więcej uczeni wiedzą o smokach, tym mniej ich natura jest im znana, gdyż niewiele maja wspólnego z czymkolwiek innym, co pływa, chodzi czy lata.
Wszystkie smoki mają jednego przodka, Toruka zwanego Dragonfather. Przez ostatnie szesnaście wieków jego istota była czczona jak bóg przez tych zamieszkujących wyspiarskie państwo zachodniego Immoren. Jego wyznawcy twierdzą, że Dragonfather zawsze był częścią świata, choć nie brał udziału w tym szaleństwie płodności i urodzaju, które dało początek Caen. Toruk i inne smoki wydają się nie żyć – nie rozmnażają się, ich liczba nie wzrasta, ale posiadają nieśmiertelność głęboko ukrytą w athanc. To kamień służący im za serce – piękny i niezniszczalny kryształ. Wyznawcy Toruka wierzą, że w którymś momencie zaczęła mu ciążyć samotność i stworzył pomiot, który miał mu służyć. Podzielił swój athanc i z każdej części powstał nowy smok, każdy wyjątkowo straszliwy.
Stworzenie smoków nie poszło według planu, bo były one zbyt podobne do swojego stworzyciela. Każdy posiadał nieludzka dumę i poczucie wyższości nad innymi. Smoki odmówiły poddania się woli Toruka i rozpoczęły bunt. Toruk przewyższał każdego z nich siłą, jednak zjednoczone, budziły w nim grozę. Po tytanicznej walce pośród niebios Caenu, smoki rozproszyły się. Od tego momentu Toruk przysiągł wytropić ich i zabijając, zebrać cząstki swej energii, by naprawić swój błąd.
Smoki w swych rozproszonych norach wypatrywały swojego ojca i czekały w gotowości do ucieczki. W międzyczasie skierowały swą agresję przeciwko mniejszym istotom, które stąpały po tym świecie. Wiele smoków stworzyło swoje sagi i legendy, zakładając nory na niedostępnych szczytach górskich albo w innych odległych miejscach. Imiona takie jak Ashnephos, Blighterghast, Charsaug, Everblight, Halfaug czy Scaefang wzbudzają nie mniej strachu niż imię Toruk Dragonfather. W tych nielicznych przypadkach, gdzie to smoka udało się pokonać, zawsze nakładem wielotysięcznych armii, zauważyć można było, że smoki posiadały zdolność samoleczenia ciała i łuski dzięki energii pochodzącej z athanc. Pozwalało to na odrodzenie i ponowne powstanie pokonanego smoka. Smoki prawdziwie umierały tylko wtedy, gdy wpadły w szpony Toruka lub innego z tego rodzaju. Gaulvang, Nektor, Pyromalfic i Shazkz to imiona smoków, których już nie ma.
UŻYCIE SYMBOLI BR I AR
System ludzkiego datowania czasu używany pośród zachodniego Immoren dzieli historię na dwie epoki zdefiniowane przez walkę przeciwko Orgotom. Dawniejsze wydarzenia odlicza się do tyłu od czasu rozpoczęcia Rebelii i oznacza jako BR (BR=Before Rebellion, Przed Rebelią), podczas gdy nowsze liczone są do przodu i oznaczane jako AR (AR=After Rebellion, Po Rebelii).
Inne kultury używają innych standardów do liczenia czasu. Rhul oznacza rok zerowy jako rok założenia Ghord, więc dla nich rok bieżący to rok 8808 G. Daty wydarzeń przed założeniem Ghord oznaczane są symbolem X. Dla elfów z Ios znamienny jest Kataklizm oznaczany symbolem ^. Tak więc rok 608 AR jest rokiem ^4574 według miary Ios. Daty kransnoludzkie i elfickie nie będą używane w tekście.
MOLGUROWIE
Polem walk o dominacje i przeżycie pomiędzy trolkinami, ogrunami, gobliamii innymi ludzkimi plemionami, które wyrzekły się swojego Stwórcy były tereny poza obszarami, na których rozkwitała cywilizacja mająca swoje źródło w Icthier. Jedyną wspólną cechą łączącą wszystkie te dzikie plemiona było uwielbienie dla Wurma, uosabianego w niezliczonych formach totemicznych. Szamani tych barbarzyńskich plemion wznosili prośby do Wurma, składając mu krwawe ofiary i dokonując swoich własnych cudów. Wszystkie oczywiście jawiły się jako świętokradztwo w oczach wyznawców Menotha.
Obrzędy tych plemion polegały na kanibalizmie, samookaleczaniu, upuszczaniu krwi i wykonywane były albo na własnych pobratymcach lub na obcych, pojmanych podczas rajdów na obrzeża kontrolowanych przez siebie terenów. W zasadzie społeczności menickie miały więcej dyscypliny i możliwości, by zorganizować zbrojną obronę, ale widmo Molgurów stopniowo narastało, szczególnie, gdy barbarzyńcy rośli w siłę. Pomimo, że Molgurowie nie byli zorganizowaną grupą i liczne były walki o dominacje pośród plemion, wszyscy oni podzielali tę samą tożsamość pochodzącą od szamanów i płynącą z ich obrzędów.
Bandy najeźdźców łupiły nawet dobrze obwarowane wioski czy leżące na uboczu grody. Molgurowie nauczyli się komunikować między sobą, używając do tego uproszczonego języka, bazującego na różnorakich dialektach tysiąca plemion. Naśladowali oni pismo menickie, ryjąc w kamieniu prymitywny runiczny alfabet. Szamani odkryli, że te inskrypcje dodawały mocy ich mistycznym rytuałom. Handel wymienny i wymiana wiadomości pomiędzy plemionami oparte były na pracy gońców, którzy zanosili wyzwania do pojedynków czy wezwania do stawienia się do bitew.
We wczesnych archiwach menickich znaleźć można informacje o Molgurach opisujące ich ataki w słowach pełnych przerażenia, opisujące ich jako „pół ludzi, pół bestie”. Niektórzy ludzie, którzy sprzymierzyli się z Wurmem, wydają się posiadać pewną moc transformacji – rosną fizycznie, przybywa im siły, a ich umysły wypełnia mordercze szaleństwo. W dzisiejszych czasach takie dzikusy nadal istnieją, jest to plemię zwane Tharn, najpewniej bezpośredni potomkowie Molgurów. Widok tych opętanych rządzą krwi dzikusów, dźwięki, jakie wydają w połączeniu z dudnieniem bębnów i dzikim wyciem są przerażające dla osadników. Molgurowie wylali się dzikich otchłani i zatracili w mordowaniu i ucztowaniu na ciałach zabitych, zawładnięci chęcią niszczenia wszystkiego, co stanie na ich drodze.
KATAKLIZM NA WSCHODZIE
Podczas gdy cywilizacja menicka rozprzestrzeniała się a Molgurowie zaczęli zbijać się w coraz to większe bandy, wschód pochłonięty był pracą nad wielkim projektem, który na zawsze zmienić miał oblicze Immoren. Pośród ziem Imperium Lyoss, wiadomość o rzekomej chęci zstąpienia ich bogów na ziemię roznosiła się bardzo szybko. Najświetniejsi kapłani, którzy obcowali z Boskim Dworem, dostrzegli Jego pragnienie zbudowania Mostu Światów (Bridge of Worlds), ogromną strukturę, która miała umożliwić kontakt pomiędzy Veld i Caen.
Bogowie zauważyli, że podczas mijających mileniów, granice pomiędzy światem żywych a zaświatami zaczęły się umacniać. Dusze śmiertelników były lekkie i niematerialne, co pozwalało im na przejście tej granicy właściwie bez wysiłku, dla bogów było to przedsięwzięcie wymagające ogromnych nakładów energii. Ograniczało to kontakt z żywymi i udzielanie im błogosławieństw. Most Światów umożliwiłby bezproblemowe podróżowanie do Caen. Jego budowa byłaby wspólnym wysiłkiem ludzi i bogów, połowa zbudowana byłaby w Veld, a druga wyrastała do nieba z Nyshyl, stolicy imperium.
Instruowane przez bogów ludy Lyoss rozpoczęły to przedsięwzięcie ok. 4250 roku BR. Kapłani przekazywali im wiedzę tajemną, włączając w to techniki kontroli nad wielkimi fragmentami konstrukcji z metalu czy kamienia za pomocą siły woli. Dzięki cudownemu połączeniu inżynierii i wiedzy tajemnej, budowa Mostu Światów została rozpoczęta. Od ludów z Ios nie wymagano, by rozumieli boskie instrukcję, mieli je jedynie wykonywać. Wielkie generatory magii zostały wzniesione pod konstrukcją gigantycznego mostu. Miało to być największe i najwspanialsze osiągnięcie inżynierii wykonane rękami śmiertelników. W czasie, gdy most powstawał, położona została sieć magicznych pieczęci wzdłuż ulic stolicy, rozciągająca się na wiele mil, tworząca kręgi. Były to fundamenty magii, które rozprowadzały energie po tej gargantuicznej strukturze.
Wzmacniane przez swą niezwykłą długowieczność i zainspirowane boskimi wizjami, kolejne pokolenia osiągały dojrzałość i dołączało do swoich rodziców i dziadków, wsparając ich w tym nieustannym wysiłku przy budowie. Późniejsze zapiski datują ukończenie Mostu na rok 4000 BR. W miarę jak zbliżał się moment ukończenia, Lyossańczycy pełni oczekiwania, przygotowywali się do wielkiego świętowania, by uczcić nadejście bogów. Ulice Nyshyl wypełnione były po brzegi pielgrzymami, a miasto, i tak normalnie zatłoczone, osiągnęło podwójną liczbę mieszkańców. Nieprzebrana rzesza elfów skoncentrowana była głównie wokół podstawy mostu, gdzie z nadzieją czekano na przywitanie bogów. Niestety nadzieje Lyossańczyków nie mogły zapobiec nadchodzącego kataklizmu. Co poszło nie tak, nie było wiadome ówczesnym uczonym i do tej pory takim pozostaje. Wydaje się, że nawet bogowie tego nie wiedzieli, bo wątpliwym jest, by realizowali swój plan, przeczuwając katastrofę. To, że bogowie nie są ani wszechwiedzący, ani wszechmocni pokazały nadchodzące wydarzenia. Nie wiedząc, co ich czeka, Lyossańczycy aktywowali wielki mechanizm Mostu Światów. Przez chwilę, wszystko wydawało się być w porządku, po tym, jak ośmiu bogów wkroczyło na teren Caen.Po chwili jednak, Most eksplodował w fali bezbrzeżnej i niszczącej mocy.
Wybuch był tak silny, że samo Immoren pękło i rozdzieliło się. Wzdłuż tego, co kiedyś było pełną życia rzeką Hyless, otworzyła się Otchłań, przepaść tak głęboka, że sięgnęła aż do gorących arterii świata, w których to stopiony kamień płynie niczym krew. Nyshyl, niegdyś prześwietna stolica, została zniszczona w mgnieniu oka, łącznie z milionami zgromadzonych Lyossańczyków. Tam, gdzie leżało miasto, ziała otchłań, rana w ciele świata. Bogowie przetrwali, ale świat pochłonięty był przez zagładę.
Nienaturalny biało-niebieski ogień zaczął się rozprzestrzeniać zaraz po eksplozji, płomienie paliły się nieskończenie długo bez jakiegoś widocznego paliwa i nie było mocy, by je ugasić. Nawet kamienie płonęły tak łatwo, jak suche drewno. Pogoda w Immoren zmieniła się bezpowrotnie i to co niegdyś było niewielką pustynią daleko na południowy zachód od Nyshyl, stało się rozległa pustką. Wzdłuż Otchłani, pojawiły dziwne energie, które po społu z sejsmicznymi ruchami dały początek Stormlands, rejonowi niesłabnących burz i deszczu. Po tysiącach lat wspomniane kataklizmy nadal tam nie ustępują.
Imperium Lyoss przestało istnieć, zostało całkowicie zniszczone. Zniszczeniom uległy tereny daleko poza stolicą, śmierć powszechna była w każdym większym mieście imperium. Ci zamieszkujący obrzeża imperium padli ofiarami głodu lub poszli na żer dzikich bestii i drapieżników, a także innych potworności powstałych w czasie spustoszenia. Gdyby nie interwencja osłabionych, jednak nadal potężnych bogów Boskiego Dworu, nikt by nie przeżył zniszczenia imperium. Ośmioro bogów dało schronienie wielu tysiącom ocalałych, chroniło kogo tylko mogli. Razem uciekli na zachód, gdzie znaleźli schronienie pośród odizolowanej doliny, którą nazwali Ios.
Ślady nawiązujące do kataklizmu, można znaleźć w starożytnych legendach ludzi. W annałach starożytnej sagi Angrund okres ten został nazwany „Czasem Płonącego Nieba”. Oślepiająco jasne światło na wschodzie zapowiadało zniszczenie, kiedy to noc stała się dniem, ale dominowała w nim złowieszcza intensywność, która wkrótce ustąpiła miejsca wyjącym wiatrom i burzom. Ziemia się otworzyła połykając całe miasta na wschodzie, a morze ognia zalało region na całe sześćdziesiąt dni i nocy, region potem nazwany Bloodstone Marches (Pogranicze Krwawych Kamieni). Jeziora powysychały, zwierzęta gospodarskie przestały dawać potomstwo, a dzikie bestie uciekały przed złowieszczą pogodą, siejąc spustoszenie, gdziekolwiek dotarły. Wyznawcy Menotha rozproszyli się i większość przeniosła się ku wybrzeżom na żyzne tereny blisko Czarnej Rzeki, która wkrótce zyskała nazwę Calacia. Miasto Ichtier, pierwsze starożytne miasto ludzi, zostało opuszczone i porzucone na tysiące lat.
W życiu jest tylko jeden uniwersalny język - siła.